آیندۀ روابط امریکا و چین: همکاری؛ رقابت

خیزش چین به‌ عنوان قدرتی بزرگ در منطقه و جهان، قدرت هژمون ایالات متحدۀ امریکا را به چالش کشیده است. رویکرد اول، چین را به‌ عنوان تهدیدی خاموش برای منافع امریکا و آسیای شرقی و نیز رقیب قدرت امریکا در آینده می‌داند و خواهان جلوگیری از رشد چین و اعمال محدودیت‌های بیشتر بر این کشور است (تأکید بر قدرت سخت). رویکرد دوم، معتقد است که با درگیرکردن هرچه بیشتر چین در اقتصاد و جامعۀ جهانی و نهاد‌های چندجانبۀ مختلف می‌توان خیزش این کشور به سمت جایگاه قدرتی بزرگ را مدیریت کرد (موازنۀ قدرت نرم). دو کشور دو سیستم سیاسی و فرهنگی و ترکیب نژادی متفاوت دارند. آنها در مراحل متفاوتی از مدرنیته و توسعۀ اقتصادی هستند و 6000 مایل از یکدیگر فاصله دارند. یکی در قلۀ سلسله‌مراتب بین‌المللی است و دیگری به ‌سمت آن درحال‌صعود است. تاریخ نشان داده است که رقابت قدرت‌های بزرگ به جنگ گرم یا سرد منتهی می‌شود و پیش‌بینی‌های زیادی وجود دارد که این دو کشور نیز در این مسیر تراژیک گام برمی‌دارند. این دیدگاه‌ها به اختلافات دو کشور بر سر تایوان، حقوق بشر، تجارت، امور مالی، کنترل تسلیحات و امنیت منطقه‌ای اشاره می‌کنند. این دیدگاه‌ها معتقدند که هر دو کشور نیروی نظامی خود را برای رویارویی علیه یکدیگر آماده می‌کنند. اگرچه باید تأکید کرد که سیاست‌گذاران دو کشور، از سابقۀ تاریخی رقابت آلمان و بریتانیا و جنگ سرد میان اتحاد شوروی و امریکا آگاهی دارند. برخورد دو کشور با توجه ‌به وابستگی متقابل اقتصادی برای هر دو کشور بسیار وحشتناک است. از طرفی، بازدارندگی تسلیحات هسته‌ای دورنمای برخورد تمام عیار میان دو کشور را کاهش می‌دهد. با این ‌وجود، روابط آیندۀ این دو کشور روی طیفی از همکاری و رقابت قرار دارد و درصورت رسیدن چین به میزان قدرت امریکا پتانسیل برخورد سیاسی یا حتی نظامی نیز زیاد می‌شود. با توجه ‌به خیزش چین به‌ عنوان قدرتی جهانی و امریکا به‌ عنوان ابرقدرت حال حاضر، کیفیت روابط آیندۀ چین و امریکا چگونه است؟ آیا روابط دو کشور بر اساس همکاری متقابل و هم‌گرایی و ثبات و صلح شکل خواهد گرفت یا با زوال روابط دو کشور به ‌سمت افزایش رقابت و شاید حتی برخورد و جنگ منتهی خواهد شد؟نگارندگان با استفاده از دیدگاه‌های متنوع در موضوع روابط آیندۀ ایالات متحدۀ امریکا و چین تلاش می‌کنند تا با پاسخ همه‌جانبه به پرسش‌های مطرح شده، به فرضیه‌ای بینابینی دست یابند. آیندۀ روابط چین و امریکا از برخورد بین دو مجموعه از نیرو‌های مخالف تعیین می‌شود، دو جهت مخالف که از قدرت نسبتاً مساوی برخوردارند. در آینده، اساس روابط چین و امریکا با کمی نوسان و با تغییرات تناوبی، به‌ طرف همکاری بیشتر یا رقابت افزون‌تر بدون تمایل قطعی به یکی از دو جهت و برخورد نظامی باشد. در این پژوهش، با رویکردی کثرت‌گرا، روش پژوهش کیفی را ملاک قرار داده‌ایم. پژوهش کیفی بهره‌گیری از ترکیبی از روش‌های کیفی است. روش پژوهش کیفی مستلزم نوعی تکثر روشی است. پژوهشگر کیفی در کار خود هر گونه استراتژی و روش یا مواد تجربی دردسترس را به‌ کار می‌گیرد. برخلاف تصور رایج، روش کیفی به‌هیچ‌وجه به‌معنای استفاده‌نکردن از داده‌های کمی نیست، همان‌طورکه در این پژوهش، از داده‌های کمّی نیز استفاده شده است.